Początek reumatoidalnego zapalenia stawów jest zwykle powolny. Pierwszymi objawami są stany podgorączkowe oraz pobolewania stawów i mięśni, a także zaburzenia czucia w kończynach, utrata apetytu i spadek masy ciała. Rzadziej początek choroby ma charakter ostrego zapalenia jednego lub kilku stawów. Zajęte są zwykle stawy ręki
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów jest schorzeniem tkanki łącznej, które występuje u dzieci, należy do najczęstszych schorzeń z grupy zapalnych i reumatycznych, dotyczy wszystkich osób, niezależnie od rasy i szerokości geograficznej. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów nieznacznie przeważa u dziewczynek. Wyróżnia się kilka postaci schorzenia: o początku uogólnionym, z zajęciem niewielu stawów (przetrwałe lub rozszerzające), wielostawowe (seronegatywne lub seropozytywne), łuszczycowe zapalenie stawów oraz przebiegające z zapaleniem przyczepów ścięgnistych. Również istnieją tzw. inne postaci młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, które nie spełniają kryteriów rozpoznania powyższych typów lub posiadają cechy więcej niż jednego rozpoznania. Określenie, jaki charakter ma początek schorzenia jest istotne w ustaleniu postaci choroby oraz ma wpływ na dalszy jej przebieg i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku uogólnionym przebiega z charakterystycznymi zmianami rozwijającymi się w obrębie narządów. U pacjentów obserwuje się objawy zapalenia osierdzia, mięśnia sercowego i wsierdzia, u części chorych już w początkowym etapie schorzenia. Często jedynie badania dodatkowe umożliwiają stwierdzenie obecności tych zmian. Chorzy na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów zgłaszają bóle w klatce piersiowej i duszność. Wtórnie może dochodzić do rozwoju zniekształceń i wad zastawkowych serca. W niektórych przypadkach na początku, bądź w trakcie progresji zmian, obserwuje się śródmiąższowe zapalenie płuc lub wysiękowe zapalenie opłucnej. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów w obrębie układu oddechowego charakteryzuje występowanie kaszlu, stanów podgorączkowych, dolegliwości bólowych obecnych podczas oddychania. Ponadto widoczne są zmiany w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza w badaniach dodatkowych, które mogę być przyczyną zespołu złego wchłaniania. Niebezpieczną manifestacją choroby jest skrobiawica, które objawiać się może nieprawidłowym funkcjonowaniem nerek, nadnerczy i układu pokarmowego. W młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów skąpostawowych nieobecne są objawy uogólnionego procesu chorobowego. Ten typ schorzenia może mieć charakter przetrwały (nie dochodzi do zajęcia większej ilości stawów w przebiegu choroby, w porównaniu z jej początkiem) lub rozszerzający (kiedy proces chorobowy postępuje zajmując kolejne stawy). Częściej u dziewczynek, zwłaszcza poniżej 6. roku życia, zapalenie dotyczy przeważnie jednego stawu (np. kolanowego, łokciowego), z którym niekiedy współistnieją objawy zapalenia błony naczyniowej gałki ocznej. W następstwie może dochodzić do trwałego kalectwa z powodu zmian w narządzie wzroku lub rozwinąć się mogą lokalne zmiany rozwojowe (np. wydłużenie lub skrócenie zajętej procesem chorobowym kończyny). U dzieci starszych, po 8. roku życia (zwłaszcza u chłopców), niesymetrycznie zajęte bywają stawy kończyn dolnych, niekiedy obserwuje się zapalenie tęczówki, z biegiem lat choroba przekształcić się może w schorzenie z grupy spondyloartropatii. Niekiedy skąpostawowa postać młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów przebiegać może z zapaleniem paliczków i niesymetrycznym zajęciem stawów kończyn górnych i dolnych, a w przyszłości rozwija się czasem łuszczyca. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów z zapaleniem przyczepów ścięgien przebiega od początku z zajęciem stawów i przyczepów ścięgnistych. Dodatkowo mogą występować dolegliwości bólowe ze strony stawów krzyżowo-biodrowych lub kręgosłupa. Nieraz obserwuje się zapalenie błony naczyniowej oka. Taki przebieg choroby obserwowany jest przede wszystkim u chłopców, którzy ukończyli 8. rok życia. W młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów o początku wielostawowym, pojawiają się liczne zmiany zapalne przebiegające z obrzękiem, uciepleniem, ograniczeniem ruchomości oraz bólem obserwowanym podczas wykonywania zarówno ruchów czynnych, jak i biernych, w wielu stawach zajętych procesem chorobowym. Wtórnie może rozwinąć się skrobiawica, w tej postaci istnieje zwiększone ryzyko powstania trwałego kalectwa. Chociaż w początkowym okresie nie stwierdza się objawów uogólnionego procesu chorobowego, to wraz z postępem choroby dojść może do zapalenia osierdzia i pogorszenia funkcji układu oddechowego. Ponadto mogą wystąpić zaburzenia ze strony układu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów Dotychczas nie poznano leczenia, które mogłoby przyczynowo zwalczać objawy młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Głównymi celami postępowania terapeutycznego są: uśmierzenie dolegliwości bólowych z zachowaniem prawidłowej funkcji układu ruchu, leczenie objawów świadczących o uogólnieniu procesu chorobowego i dążenie do prawidłowego rozwoju fizycznego dzieci. W tym celu stosuje się leki modyfikujące przebieg choroby, cytostatyki, leki o właściwościach biologicznych i glikokortykosteroidy. Ponadto ważna jest rehabilitacja pacjentów, poprawiająca ogólną sprawność fizyczną. Niekiedy konieczne bywa leczenie Kłos Bibliografia "Pediatria", red. nauk. Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, wyd. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa Copyright © 2007-2016 Wszelkie Prawa Zastrzeżone. Serwis ma charakter wyłącznie informacyjny. Decyzje o leczeniu muszą być podejmowane w porozumieniu z lekarzem.
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów – postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne Klaudia Dąbkowska, Magdalena Wojdas, Katarzyna Winsz-Szczotka 731.28 kB | 12 lutego 2019
Pełna treść artykułu jest dostępna w publikacji: Medycyna Praktyczna Pediatria 2012/3 KOMENTARZ prof. dr hab. med. Ewa Tuszkiewicz-Misztal emer. prof. Uniwersytetu Medycznego w Lublinie W 2008 roku Adib i opublikowali dane dotyczące czasu, jaki upłynął od wystąpienia u dziecka objawów zapalenia stawów do pierwszej wizyty u reumatologa dziecięcego. Analizą objęto 507 chorych z rozpoznanym MIZS. Pacjenci z układowym początkiem MIZS trafiali do reumatologa w najkrótszym czasie, który średnio wynosił 1,6 miesiąca. Przebieg choroby u tych pacjentów może być bardzo ciężki i to najprawdopodobniej skraca okres leczenia przez lekarzy pierwszego kontaktu. U pacjentów z wielostawowym początkiem MIZS okres ten trwał średnio 6,2 miesiąca, najdłuższy był w łuszczycowym zapaleniu stawów i wynosił 8,6 miesiąca. Dziecko z przewlekłym zapaleniem stawów powinno trafić do reumatologa dziecięcego w ciągu pierwszych 6 tygodni choroby, na co również zwracają uwagę autorki komentowanego artykułu. 20% dzieci trafia na pierwsze badanie do reumatologa po ponad roku od wystąpienia objawów. Adib i wsp. uważają, że przyczyną tych opóźnień jest nieodpowiednie nauczanie reumatologii w Wielkiej Brytanii. W Polsce jak dotąd takich badań nie przeprowadzono, ale na wielu wydziałach lekarskich reumatologia dziecięca jest nauczana w bardzo ograniczonym zakresie. W dostępnych polskich podręcznikach pediatrii brakuje kompleksowego i nowoczesnego potraktowania MIZS, co uczyniono w komentowanym artykule. Artykuł stanowi doskonały materiał szkoleniowy, w sposób usystematyzowany zwraca uwagę na wszystkie elementy MIZS, począwszy od epidemiologii, następnie podkreślając udział czynników genetycznych i środowiskowych w wywoływaniu choroby, przez aktualnie obowiązujący podział i kryteria diagnostyczne w zależności od początku choroby. Omawiając poszczególne podtypy choroby, zwrócono uwagę na najważniejsze objawy i powikłania. Treść artykułu jest skondensowana, a każde zawarte w nim zdanie jest istotne. W rozdziale dotyczącym diagnostyki różnicowej zwrócono uwagę na najważniejsze inne przyczyny objawów ze strony stawów, w tym bardzo istotne różnicowanie z chorobami nowotworowymi (białaczka limfatyczna). Z kolei w rozdziale dotyczącym badań obrazowych autorki zwróciły uwagę na dużą przydatność rezonansu magnetycznego, bowiem nawet we wczesnej fazie choroby badanie to pozwala wykazać przerost maziówki oraz zobaczyć chrząstkę stawową, tkankę kostną i szpik kostny. Jest ono również bardzo istotne w niejasnych przypadkach. W ostatnich latach opublikowano dużo danych dotyczących MIZS o początku uogólnionym (UMIZS). Postać ta różni się zasadniczo od postaci o początku wielostawowym i nielicznostawowym, sprawiając wiele trudności diagnostycznych, dlatego pozwalam sobie na dodanie kilku zdań o tej postaci choroby. Patogeneza MIZS o początku nielicznostawowym i wielostawowym opiera się na zaburzeniach układu odporności nabytej, co odróżnia je od zaburzeń układu odporności wrodzonej w postaci o początku uogólnionym. Tę postać zalicza się zatem do chorób UMIZS może mieć przebieg monocykliczny, wielocykliczny lub przetrwały. U wielu pacjentów z wielocyklicznym lub przetrwałym UMIZS obserwuje się ustępowanie objawów uogólnionych w ciągu pierwszych miesięcy lub lat choroby, natomiast proces zapalny obejmuje stawy obwodowe. W związku z tym w 2011 roku eksperci odpowiedzialni za opracowanie zaleceń dotyczących leczenia UMIZS wyróżnili dwie postaci przebiegu klinicznego: pierwsza postać - z dominującymi objawami uogólnionymi oraz druga - z dominującym zapaleniem Do wyszczególnionych przez autorki artykułu punktów do zapamiętania dodałabym jeszcze następujące: Każde dziecko z zapaleniem stawu lub stawów należy skierować do reumatologa dziecięcego. Dziecko utykające i/lub z zaburzeniami chodu powinien zbadać reumatolog dziecięcy. Tło "reumatyczne" choroby należy rozważyć u wszystkich dzieci, u których mimo zastosowania leczenia, w tym antybiotykoterapii, utrzymuje się gorączka (może to być postać o początku układowym). Konieczna jest stała współpraca reumatologa prowadzącego leczenie z lekarzem pierwszego kontaktu stale opiekującym się dzieckiem (szczepienia, leczenie zakażeń). W różnicowaniu OKZKS należy uwzględnić m.in. zakażenie tkanek miękkich (np. mięśni), niebakteryjne stany zapalne, takie jak przemijające zapalenie błony maziowej, zapalenie krążka międzykręgowego, gorączkę reumatyczną, zapalenie wielomięśniowe, młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, pozakaźne zapalenie lub ból

Odpowiedziała prof. dr hab. n. med. Elżbieta Smolewska Klinika Kardiologii i Reumatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi Skróty: GKS – glikokortykosteroidy, MIZS – młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, NLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne, OB – odczyn opadania krwinek czerwonych, – podskórnie Zgodnie z aktualnymi zaleceniami po jak najwcześniejszym rozpoznaniu młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (MIZS) należy rozpocząć odpowiednie leczenie dostosowane do aktywności choroby i uwzględniające tzw. czynniki złego rokowania. Należą do nich: płeć żeńska początek choroby we wczesnym dzieciństwie CHAQ (Child Health Assessment Questionnaire) >0,75 na początku choroby symetryczne i aktywne zapalenie stawów przyspieszony OB obecność czynnika reumatoidalnego (RF) obecność przeciwciał przeciwko cyklicznemu cytrulinowanemu peptydowi (anty-CCP) obecność antygenu HLA-B27. Głównym celem leczenia jest wywołanie remisji choroby. Aby to osiągnąć, należy podać: NLPZ (p. tab.) GKS dostawowo, doustnie ( lub dożylnie ( [dawki i długość leczenia ustala reumatolog indywidualnie dla każdego pacjenta]) leki modyfikujące przebieg choroby: – lekiem pierwszego wyboru jest metotreksat (10–20 mg/m2 pow. ciała, maks. 30 mg/dawkę raz/tydz. lub podskórnie [ podawany łącznie z kwasem foliowym – inne leki to: sulfasalazyna (20–50 mg/kg mc./24 h), cyklosporyna A (2–5 mg/kg mc./24 h), hydroksychlorochina (4–6 mg/kg mc./24 h) – leki biologiczne: etanercept ( raz/tydz.), adalimumab ( raz/2 tyg.), tocilizumab ( raz/2 tyg. w postaci układowej, raz/mies. w postaci wielostawowej). Leki te są bezpłatne dla pacjentów, którzy nie odpowiadają na leczenie standardowe i spełniają kryteria włączenia do programu lekowego (program leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym Kwalifikację do programu przeprowadza reumatolog opiekujący się pacjentem. Tabela. Rodzaj i dawkowanie NLPZ w leczeniu MIZS Nazwa leku Wiek dziecka Dawka ibuprofen od 1. rż. 30–40 mg/kg mc./24 h w 3–4 dawkach naproksen od 5. rż. 10–30 mg/kg mc./24 h w 2 dawkach diklofenak od 12. rż. 1–3 mg/kg mc./24 h w 2–3 dawkach W celu utrzymania remisji konieczna może być modyfikacja leczenia w zależności od aktywności choroby. Istotnym elementem leczenia jest rehabilitacja dostosowana do potrzeb pacjenta, a także opieka psychologiczna. Nie ma szczególnych zaleceń dietetycznych dla dzieci z MIZS, poza obowiązującymi dla całej populacji. Piśmiennictwo: 1. Smolewska E., Żuber Z.: Aktualne cele, możliwości i perspektywy leczenia młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów w Polsce i na świecie. Forum Reumatologiczne, 2016; 2: 14–20 2. Opoka-Winiarska V., Żuber Z., Smolewska E.: Diagnostyka i leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów – praktyczne wskazówki dla pediatry. Pediatr. Dypl., 2017; 3: 6–18 3. Smolewska E.: Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów – obraz kliniczny, diagnostyka i leczenie. Stand. Med. Pediatr., 2018; 15: 251–258 4. Giancane G., Alongi A., Ravelli A.: Update on the pathogenesis and treatment of juvenile idiopathic arthritis. Curr. Opin. Rheumatol., 2017; 29: 523–529

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Produkt leczniczy Hyrimoz w skojarzeniu z metotreksatem jest wskazany w leczeniu czynnego wielostawowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, u pacjentów w wieku od 2 lat, gdy
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) to choroba, którą charakteryzuje stan zapalny tkanki łącznej w obrębie jednego lub kilku stawów. Zjawisku temu towarzyszy obrzęk i ograniczenie ruchomości objętego chorobą stawu oraz ból podczas wykonywania ruchu. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów jest chorobą przewlekłą i może dotyczyć nie tylko układu ruchu, ale też innych narządów. Dlatego leczeniem dziecka chorego na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów powinien się zajmować zespół specjalistów. W jego skład jako lekarz prowadzący wchodzi specjalista reumatolog dziecięcy, pielęgniarka, pracownik socjalny i fizjoterapeuta. Do dyspozycji reumatologa są również lekarze konsultanci: ortopeda, okulista, specjalista rehabilitacji medycznej oraz w miarę potrzeby ortotyk wykonujący zaopatrzenie ortopedyczne. Z punktu widzenia specjalisty rehabilitacji medycznej prowadzenie dziecka chorego na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów ma na celu utrzymanie go w jak największej sprawności, wydolności oraz zapewnienie możliwie najlepszego funkcjonowania w swoim środowisku. Rehabilitacja w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów nie może stanowić celu samego w sobie i niedopuszczalne jest ograniczanie udziału dziecka w życiu szkolnym, rówieśniczym i rodzinnym dłużej niż to jest konieczne. Główny problem związany z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów to czas zaostrzeń, kiedy pomimo stosowanego leczenia farmakologicznego dochodzi do ujawnienia stanu zapalnego jednego lub kilku stawów. Powoduje to ograniczenie aktywności dziecka z powodu bólu lub stosowania zastępczych wzorców ruchu (np. usztywnienie kończyny dolnej w stawie kolanowym lub skrócenie czasu obciążania zajętej kończyny), które pozwalają co prawda złagodzić ból, ale zaburzają funkcję całego łańcucha kinematycznego, jakim jest szkielet człowieka wraz z mięśniami. Dzieje się tak, ponieważ objęty procesem chorobowym staw ustawia się zazwyczaj w przykurczu, tzn. nie można całkowicie wyprostować kolana, łokcia lub nadgarstka. Powoduje to w przypadku zajęcia stawu kolanowego tzw. skrócenie funkcjonalne kończyny dolnej. Konsekwencję tej sytuacji stanowi skośne ustawienie miednicy, a kolejnym następstwem jest skrzywienie kręgosłupa. W przypadku, gdy choroba lokalizuje się w stawach kończyny górnej może powodować trudności w wykonywaniu codziennych czynności higienicznych, ubierania się, czy braku możliwości pisania. Leczenie rehabilitacyjne rozpoczyna się od zastosowania przeciwbólowych zabiegów fizykalnych. Z praktyki lekarskiej mogę powiedzieć o dobrym działaniu miejscowym niskich temperatur, czyli krioterapii. Stosuje się również jonoforezę – wprowadzenie leku przeciwbólowego lub przeciwzapalnego do tkanek przez skórę za pomocą prądu stałego lub laser. Następnie rozpoczyna się ćwiczenia, czyli kinezyterapię. Jeżeli ból i obrzęk stawu nie pozwalają na wykonanie ruchu przez pacjenta, rehabilitację rozpoczyna się od ćwiczeń izometrycznych, czyli napinania mięśni w odpowiednich pozycjach bez zmiany położenia kończyny. Następnie wprowadza się ruch wspomagany, czyli ćwiczenia prowadzone ręką fizjoterapeuty, aż do samodzielnie wykonywanych ćwiczeń. Po przeminięciu fazy ostrej – bólu, należy rozpoznać u pacjenta jego problem funkcjonalny. Czasem jest to różnica długości kończyn dolnych na skutek przykurczu w stawie i zaburzeń w obrębie stref wzrostu kończyny. Gdy nie uda się ćwiczeniami zniwelować przykurczu, należy za pomocą wkładek ortopedycznych w butach doprowadzić do poziomego ustawienia miednicy. W przypadkach, gdy problem dotyczy kończyny górnej niekiedy np. trzeba unieruchomić nadgarstek w odpowiedniej przeciwbólowej pozycji za pomocą specjalnej ortezy, aby dziecko mogło pisać. Poza ograniczeniem ruchu w stawie, które powoduje zaburzenia funkcji kolejny problem to zanik mięśni otaczających zajęty chorobą staw. Dzieje się tak, ponieważ naturalnym zachowaniem jest oszczędzanie chorego odcinka ciała, aby chronić się przed bólem. Zanik mięśni pozbawia staw jego naturalnej ochrony, powoduje osłabienie siły i zwartości stawu. Przymusowe ustawienie kończyny w przykurczu w celu ochrony przed bólem, powoduje wzmożone napięcie mięśni wokół stawu, które w mechanizmie błędnego koła może doprowadzić do utrwalenia przykurczu w stawie. Powtarzające się epizody stanu zapalnego doprowadzają do zaburzeń w ustawieniu stóp i kolan. Wtedy konieczna jest korekcja i zabezpieczenie odpowiednimi wkładkami do obuwia. W okresach dobrostanu dziecka należy zachęcać je do różnej aktywności. Bardzo bezpiecznym, nieobciążającym stawów sportem jest jazda na rowerze, która powoduje ćwiczenie stawów biodrowych, kolanowych i skokowych. Inną godną polecenia formą rekreacji jest pływanie, które uruchamia duże grupy mięśni do pracy, zwiększa zakresy ruchów, a także powoduje utrzymanie dobrej wydolności układu oddechowego i krążenia. Woda jako przyjazne środowisko działa na kilka sposobów. Po pierwsze zmniejsza ciężar ciała i ułatwia wykonanie ruchu, po drugie temperatura wody powoduje rozluźnienie mięśni. Wreszcie, co chyba najważniejsze, pozwala na uczestnictwo dzieci w zajęciach sportowych i podjęcie rówieśniczej rywalizacji. młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - dotyka osoby do 16. roku życia, najpierw dochodzi do zaburzeń chodzenia, potem stan zapalny atakuje kilka stawów, pojawia się ból i trwały obrzęk jednego ze stawów; toczeń rumieniowaty układowy - toczeń atakuje m.in.: stawy nadgarstkowe, stawy palców rąk, kolanowe i stawy stóp.
Lecze się na mizs, mam 23 lata. Miałam remisje w wieku 18-22 lata, po urodzeniu dziecka wszystko wrocilo. Reumatolog wdrożyła u mnie sulfasalazin 2x2, metypred 8mg i biofenac. Kiedy tylko zeszlam z metypredu kolano stalo się pelne płynu. Ostatnio obudził mnie okropny bol łydki(pod tym kolanem), nie mogłam stanąć na nogę. Zauwazylam, ze moje kolano wróciło do normalnych rozmiarów za to lydka jest bolesna i opuchnieta, a kostka opuchniętą i sprawia wrażenie gumowej. Co to może oznaczać? Dziękuje KOBIETA, 23 LAT ponad rok temu Reumatologia Ból kolana Leki Noga Zapalenie stawów Reumatoidalne zapalenie stawów jako choroba ogólnoustrojowa Lek. Aleksandra Witkowska Lekarz medycyny rodzinnej, Warszawa 82 poziom zaufania Wskazane badanie w kierunku zmian zakrzepowych 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Młodzieńcze Idiopatyczne Zapalenie Stawów a remisje – odpowiada Lek. Konstanty Dąbski Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów i zesztywniające zapalenie stawów kregosłupa – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów a leczenie biologiczne – odpowiada Aleksander Ropielewski Obrzęk i rwący ból kolana – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Leczenie biologiczne zapalenia stawów – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Jakie zagrożenia niesie ze sobą operacja na łuszczycowe zapalenie stawów? – odpowiada Aleksander Ropielewski Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów u dziecka – odpowiada Ból w nodze nad stawem kolanowym – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jak obecnie leczy się łuszczycowe zapalenie stawów? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Ból nogi u 4-letniego dziecka – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk artykuły Ciężkie nogi latem. Nie tylko z powodu gorąca Uczucie ciężkości nóg doskwiera nam szczególnie la Buty przy łuszczycowym zapaleniu stawów Łuszczycowe zapalenie stawów może dotknąć każdej p Stan zapalny kolana Stan zapalny kolana przeszkadza w wykonywaniu codz
Witam serdecznie. Celem terapii farmakologicznej przy chorobach autoimmunologicznych typu młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe jest doprowadzenie do osłabienia symptomów chorobowych, aby nastąpiła remisja oraz aby nie dopuścić do nieodwracalnych zmian chorobowych, które mogą zadecydować o późniejszej niepełnosprawności

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - co to za choroba?Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów to nieinfekcyjna, autoimmunologiczna (układ odpornościowy bez konkretnego powodu zaczyna zwalczać swoje własne komórki), zapalna choroba stawów, która rozpoczyna się przed 16. rokiem życia. Inaczej nazywane jest młodzieńczym przewlekłym zapaleniem stawów. Charakterystyczne dla młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest zajęcie niesymetryczne dużych stawów, najczęściej kolanowego. W porównaniu do zapalenia stawów u dorosłych rzadziej zajęte zostają drobne stawy rąk. Idiopatyczne młodzieńcze zapalenie stawów jest najczęstszą reumatyczną chorobą wieku rozwojowego. Jej rozpowszechnienie jest szacowane na 1-4 przypadków na 1000 dzieci i młodzieży, przy czym średnio dwa razy częściej występuje wśród dziewcząt niż chłopców. U niektórych osób młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów wraz z wiekiem może przekształcić się w pełnoobjawowe reumatoidalne zapalenie stawów lub zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Jakie są przyczyny idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów?Idiopatyczne młodzieńcze zapalenie stawów to choroba o nieznanej etiologii. W jej etiopatogenezie podkreśla się rolę czynników genetycznych oraz występowanie niekorzystnych warunków biologicznych (środowisko, zakażenia, urazy). Badania eksperymentalne wykazały, że do powstania choroby przyczynić się mogą niektóre zmutowane wirusy czy hormony płciowe, a objawy reumatyczne może nasilać stres. Z uwagi na brak konkretnego czynnika odpowiedzialnego za rozwój idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów trudno jest postawić diagnozę. W rozpoznaniu powinno się brać pod uwagę wiele innych schorzeń, w tym infekcyjne zapalenie stawów, choroby rozrostowe, gościec psychogenny, reaktywne zapalenie stawów, układowe niezapalne choroby tkanki łącznej, alergiczne zapalenie stawów, artropatie w chorobach metabolicznych, fibromialgię (przewlekła niezapalna choroba reumatyczna tkanek miękkich). Ważnym kryterium rozpoznania jest minimum sześciotygodniowy okres utrzymywania się objawów chorobowych. Dominującym objawem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest stan zapalny stawów, który charakteryzuje się występowaniem obrzęku, wysięku, tkliwości dotykowej, bólów reumatycznych (w tym bólu stawów biodrowych, rzadziej bólu stawów dłoni). Zmiany zapalne w pierwszej kolejności pojawiają się w błonie maziowej stawów. Następnie stwierdza się je w tkankach okołostawowych, pochewkach ścięgnistych, przyczepach mięśni i ścięgien, nasadach kości. Choroba prowadzi do zaburzeń chodu - utykania i niechęci do poruszania się. Typowymi objawami młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów są sztywność poranna, ograniczona ruchomość i przykurcze zgięciowe zajętych stawów. W konsekwencji procesu zapalnego dojść może do zniekształceń obrysów stawów, szybko postępujących zaników mięśni, a to wszystko nieuchronnie prowadzi do niepełnosprawności. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów może przyczynić się do zaburzeń tempa wzrastania - tzw. karłowatość reumatoidalna, czy zmian rozwojowych, jak tzw. ptasi profil, do którego dochodzi w wyniku zajęcia stawów skroniowo-żuchwowych. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - pozastawowe dolegliwościW przebiegu choroby mogą się pojawić dodatkowo objawy ogólne, takie jak:gorączka,powiększenie węzłów chłonnych - limfadenopatia,powiększenie śledziony - splenomegalia,powiększenie wątroby - idiopatyczne zapalenie stawów wiąże się z ryzykiem powikłań pozastawowych, takich jak: zajęcie układu oddechowego, przewodu pokarmowego, układu krążenia, zapalenie błony naczyniowej oka, które może przyczynić się do niewielkiego zeza. Coraz rzadziej powikłaniem idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów jest amyloidoza, inaczej nazywana skrobiawicą. Charakteryzuje się odkładaniem w tkankach nierozpuszczalnych białek zwanych amyloidem. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - jak wyleczyć?Podstawą leczenia młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest farmakoterapia. Stosowane w niej są takie leki immunosupresyjne (mające na celu obniżenie odpowiedzi odpornościowej organizmu) i modyfikujące przebieg choroby, jak metotreksat, sulfasalazyna, cyklosporyna oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne i glikokortykosteroidy. W ciężkich przypadkach idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów i braku satysfakcjonujących efektów dotychczasowego leczenia stosuje się leczenie biologiczne. Wykorzystuje się w nim blokery czynnika martwicy nowotworów, blokery interleukiny 1, rytuksymab, bloker aktywatorów sygnałów transkrypcji. Podobnie jak w reumatoidalnym zapaleniu stawów ważna jest dieta, która dostarczy witaminy D, wapnia i białek i będzie zapewniała odpowiednią wartość kaloryczną. U chorych prowadzona jest rehabilitacja, w tym kinezyterapia - ćwiczenia czynne i bierne, wzmacniające, zabiegi z wykorzystaniem wody, czyli hydroterapia. Z uwagi na negatywny wpływ młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów na jakość życia, samopoczucie i samoocenę konieczna jest też opieka psychologiczna. Niekiedy stosowane są specjalne szyny do utrzymania stawu w wygodnej pozycji. Kiedy dochodzi do zniszczenia stawu, konieczne może być leczenie chirurgiczne. Operacja ortopedyczna polega na wszczepieniu protezy stawu (zazwyczaj dotyczy to stawu biodrowego lub kolanowego).

. 138 319 343 282 233 285 177 238

młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów forum